Intensyfikacja usług uzdrowiskowych w Polsce po okresie transformacji systemowej

Autor

  • Sławomir Dorocki Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Instytut Geografii, Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej
  • Paweł Brzegowy Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Instytut Geografii, Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej

DOI:

https://doi.org/10.24917/20833296.11.12

Słowa kluczowe:

infrastruktura turystyczna, kuracjusze, transformacja systemowa, uzdrowiska

Abstrakt

Intencją poniższego studium jest zaprezentowanie ogólnego charakteru przemian zaistniałychw polskich uzdrowiskach po 1989 r. W 2014 r. 44 miejscowości, bądź ich części, oraz Kopalnia Soli w Wieliczce miały status uzdrowiska, a największą koncentracją zdrojowisk charakteryzowało sięwojewództwo dolnośląskie. Odwołując się do danych statystycznych, raportów GUS i Ministerstwa Zdrowia oraz literatury przedmiotu i własnych obserwacji, zilustrowano stan infrastrukturalny wybranychzdrojowisk wraz z jego wykorzystaniem. Przez termin infrastruktura turystyczna autorzy rozumieją bazęnoclegową z elementami lecznictwa uzdrowiskowego, zdefiniowanymi we właściwym ustawodawstwie. Szczególną uwagę poświęcono zagadnieniu działalności sanatoryjnej, badając zmianę liczby sanatoriów(najpowszechniejszego rodzaju placówek lecznictwa zdrojowiskowego) i szpitali uzdrowiskowych, począwszy od połowy lat 90. ubiegłego wieku. W dalszej kolejności zobrazowano zmiany w liczebnościkuracjuszy poszczególnych kurortów. Czy w związku z przemianami politycznymi, gospodarczymi i społecznymi, które dokonały się w okresie ostatniego ćwierćwiecza, w polskich uzdrowiskach nastąpiły zauważalne zmiany ilościowe i jakościowe? Które z nich najlepiej wykorzystały okres transformacji systemowej, stając się krajowymi liderami na rynku usług lecznictwa uzdrowiskowego?

Biogramy autorów

Sławomir Dorocki - Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Instytut Geografii, Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej

Sławomir Dorocki, dr. Absolwent studiów z zakresu geografii społeczno-ekonomicznej, doktor naukhumanistycznych w dyscyplinie historia (Instytut Europeistyki – UniwersytetJagielloński). Adiunkt w Instytucie Geografii Uniwersytetu Pedagogicznego im.Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Zainteresowania badawcze autora skupiająsię wokół problematyki regionów i procesów regionalizacji społeczno-gospodarczej,ze szczególnym uwzględnieniem zróżnicowania przestrzeni europejskiej orazprocesów integracji europejskiej i uwarunkowań historycznych.

Paweł Brzegowy - Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Instytut Geografii, Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej

Paweł Brzegowy, mgr. Absolwent Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków MiędzynarodowychUniwersytetu Jagiellońskiego, doktorant w Instytucie Geografii UniwersytetuPedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Głównezainteresowania badawcze autora dotyczą galicyjskiego przemysłu uzdrowiskowegooraz geografii społecznej i gospodarczej departamentów zamorskich Francji.

Bibliografia

Chojecka, A. (2011). Lecznictwo uzdrowiskowe elementem kształtującym aktywny wypoczynek i zdrowy styl życia człowieka. W: B. Płonka-Syroka, A. Syroka (red.). Kultura uzdrowiskowa w Europie, t. II. Historia polskiej kultury uzdrowiskowej. Wrocław, 287-295.

Dietl, J. (1858). Uwagi nad zdrojowiskami krajowemi ze względu na ich skuteczność, zastosowanie i urządzenie. cz. I, Kraków, 160.

Florków, R. (1994). Istota, znaczenie i formy leczenia uzdrowiskowego oraz ogólne przeciwwskazania bezwzględne. W: F. Kiryk (red.), Krynica, Kraków, 71.

Golba, J. (2001). Rozwój infrastruktury uzdrowiskowej oraz okołouzdrowiskowej jako podstawa rozwoju miejscowości uzdrowiskowych. W: Turystyka i sport w działalności rządu, samorządów terytorialnych i organizacji pozarządowych. Materiały III Forum Turystyki i Sportu Samorządów Terytorialnych RP, Kraków, 18-19 maja 2001 r., 60-68.

Lisowska, B. (2014) W Polsce powstaną nowe uzdrowiska. Ale kuracjusze nie będą mogli z nich korzystać. Pozyskano z: http://serwisy.gazetaprawna.pl/samorzad/ artykuly/778802,w-polscepowstana- nowe-uzdrowiska-ale-kuracjusze-nie-beda-mogli-z-nich-korzystac.html

Kaleta, A. (2012). Hotelarstwo Spa i Wellness jako rozwojowy produkt przemysłu czasu wolnego – wybrane aspekty. Zarządzanie i Finanse, 1, 361-371.

Prętek, K. (2011). Podstawy prawne funkcjonowania lecznictwa uzdrowiskowego w systemie ochrony zdrowia w Polsce w latach 1918–2005. W: B. Płonka-Syroka, A. Syroka (red.), Kultura uzdrowiskowa w Europie, t. II. Historia polskiej kultury uzdrowiskowej. Wrocław, 187.

Rachwał, T. (2006). Restrukturyzacja technologiczna przedsiębiorstw przemysłowych Polski Południowo- Wschodniej jako czynnik podnoszenia ich konkurencyjności na rynku międzynarodowym. Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego, 8, 192-203.

Wołowiec, T. (2002). Problemy finansowo-prawne funkcjonowania rozwoju polskich uzdrowisk. Folia Turistica, 12, 89-99.

Wołowiec, T. (2003). Sposoby rewitalizacji polskich uzdrowisk. Ustawa o gminach uzdrowiskowych i inne formy aktywizacji społeczno-gospodarczej. Folia Turistica, 14, 5-25.

Zioło, Z. (1999). Model funkcjonowania przestrzeni geograficznej jako próba integracji badań geograficznych. W: A. Lisowski (red.), Geografia na przełomie wieków – jedność w różnorodności. Warszawa: Wydział Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, 122-131.

Zioło, Z. (2011). Funkcjonowanie przedsiębiorstwa w strukturze regionu – zarys modelu. Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy. Uwarunkowania sprawnego działania w przedsiębiorstwie i regionie, 20, Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 26-46.

Pobrania

Opublikowane

2015-09-16

Jak cytować

Dorocki, S., & Brzegowy, P. (2015). Intensyfikacja usług uzdrowiskowych w Polsce po okresie transformacji systemowej. Przedsiębiorczość - Edukacja, 11, 165–176. https://doi.org/10.24917/20833296.11.12

Inne teksty tego samego autora

1 2 3 > >>