Rozwój przemysłu turystycznego departamentów Francji zamorskiej w warunkach światowego kryzysu gospodarczego

Autor

  • Sławomir Dorocki Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Instytut Geografii, Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej
  • Paweł Brzegowy Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Instytut Geografii, Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej

DOI:

https://doi.org/10.24917/20833296.9.9

Słowa kluczowe:

DOM, turystyka, Francja, przemysł turystyczny, kryzys gospodarczy

Abstrakt

Francuski sektor turystyczny stanowi jedną z najszybciej rozwijających się i dochodowych gałęzi narodowej gospodarki, a sama Francja należy do czołówki państw czerpiących największe korzyści z obsługi ruchu turystycznego. Z końcem ostatniego dziesięciolecia odwiedziło Republikę przeszło 81 mln turystów, co pozwoliło wygenerować ponad 6% PKB i dało zatrudnienie około 2 mln osób. Od lat 60. XX w. rozwój turystyki objął również ówczesne departamenty i terytoria zamorskie (DOM- -TOM), które odznaczają się licznymi materialnymi świadectwami kolonialnej przeszłości i bogatym potencjałem przyrodniczym. Regiony te oferują szereg atrakcji i stanowią obecnie prestiżowy cel wypraw turystycznych. Zamierzeniem prezentowanego studium jest zarys charakterystyki francuskiego przemysłu turystycznego w jej departamentach zamorskich w warunkach światowego kryzysu gospodarczego. Globalny spadek produktywności połączony ze wzrostem zadłużenia publicznego wielu państw wpłynął na regres branży turystycznej, tak w ruchu międzynarodowym, jak i wewnątrzkrajowym. Zgodnie z raportem UNWTO zaliczono Francję do grupy pięciu państw o najwyższej recepcji ruchu podróżnych (-7,8%). Podczas analizowania przemysłu turystycznego Francji zamorskiej, wyrażonego przez produkcję dóbr i usług turystycznych, zbadano jego najważniejsze sektory, takie jak atrakcyjność wypoczynkowa, baza noclegowa wraz ze zmianami ruchu turystycznego oraz uśredniona długość pobytów. W artykule zawarto ocenę potencjału turystycznego oraz produktu turystycznego ze szczególnym uwzględnieniem alternatywnych form turystyki tradycyjnej, zwłaszcza popularnej w departamentach pozaeuropejskich ekoturystyki. Zważywszy na różnorodność form francuskiej turystyki kwalifikowanej i morskiej, dokonano ich zwięzłej charakterystyki. W skutek przeanalizowania turystycznych strategii rozwoju, m.in. Schéma d’aménagement et de développement touristique (Schematu planowania przestrzennego i rozwoju turystyki) oraz Programme Sectoriel en Agritourisme (Sektorowego Programu Rozwoju Agroturystyki), podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie o aktualność i efektywność tychże inicjatyw w świetle rosnącej konkurencyjności i spadku udziału turystów zagranicznych w ogólnej liczbie turystów.

Biogramy autorów

Sławomir Dorocki - Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Instytut Geografii, Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej

Sławomir Dorocki, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, Instytut Geografii, Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej. Absolwent studiów z zakresu geografii społeczno-ekonomicznej Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie historia (Instytut Europeistyki – Uniwersytet Jagielloński). Adiunkt w Instytucie Geografii Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Zainteresowania badawcze skupiają się wokół problematyki regionów i procesów regionalizacji społeczno-gospodarczej, ze szczególnym uwzględnieniem zróżnicowania przestrzeni europejskiej oraz procesów integracji europejskiej i uwarunkowań historycznych.

Paweł Brzegowy - Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Instytut Geografii, Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej

Paweł Brzegowy, mgr, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, Instytut Geografii, Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (Instytut Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych), doktorant w Instytucie Geografii Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Główne zainteresowania badawcze dotyczą historii społecznej i gospodarczej departamentów oraz wspólnot Francji pozaeuropejskiej oraz francuskiej i polskiej szkoły geografii politycznej.

Bibliografia

Ardagh, J., Jones, C. (1998). Wielkie kultury świata. Francja. Warszawa: Świat Książki.

Auzias, D., Labourette, J.P. (2010). Le Petit Fute Martinique 2011-2012 Paris: Petit Futé.

Baldy, S., Madeleine, É., & Paulin, M.-H. (2000). Le challenge de l’écotourisme en Guyane. Antiane Éco, 46, 25-28.

Bally, B., Actif, N., Arnaud J.-N. (2006). 6 000 emplois salariés liés au tourisme à la fin 2005. Revue économie de La Réunion,131, 14-15.

Bessière, S. (2010). Le tourisme dans les Antilles françaises. Le défi de la concurrence caribéenn. Paris: L’Harmattan.

Bonasewicz, A. (1967). Region Gujana. W: A. Jahn (red.), Geografia powszechna. tom V: Arktyka, Ameryka, Australia i Oceania, Antarktyda, Ocean Światowy. Warszawa: PWN, 227-231.

Bonnabeau, D. (2002). Audit de la filière agritouristique en Martinique. Note de synthèse. Villeurbanne: Chambre d’Agriculture Martinique. Pozyskano z: http://www.odeadom.fr/wp-content/themes/odeadom/ ressources/synthese-agrotourisme-martinique.pdf

Braun, B., Collignon, F. (2008). La France en fiches. Paris: Bréal.

Chikungunya ou maladie de “l’homme courbé” (2012, 23 października). Pozyskano z: http://www.inserm.fr/thematiques/microbiologie-et-maladies-infectieuses/dossiers-d-information/chikungunya

Dorocki, S., Brzegowy, P. (2012). Regionalne zróżnicowanie kształcenia we Francji w aspekcie rozwoju przedsiębiorczości departamentów zamorskich. Przedsiębiorczość – Edukacja, 8, 229-258.

Dorocki, S., Szymańska, I.A., Zdon-Korzeniowska, M. (2012) Polskie gospodarstwa agroturystyczne jako przedsiębiorstwa rodzinne. Przedsiębiorczość i Zarządzanie, XIII (8), 45-60.

Dudek, A., Kowalczyk, A. (2003). Turystyka na obszarach chronionych – szanse i zagrożenia. Prace i Studia Geograficzne, 32, 117-140.

Durand, M. S., Fruteau, M.C. (2004). Schéma d’Aménagement et de Développement Touristique de La Réunion. Île de la Réunion: SADTR – Orientations stratégiques. Pozyskano z: http://www.reunioneurope.org/DOCS/ 2014-2020/2014_2020_SDATR-Orientations%20Strategiques%202020.pdf.

Economie du spatial (2012, 10 października). Pozyskano z: http://www.cnes-csg.fr/web/CNES-CSG- -fr/9759-economie-du-spatial.php

Europa – najpopularniejszy kierunek turystyczny na świecie - nowe ramy polityczne dla europejskiego sektora turystycznego (2010). Bruksela: Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów.

Feczko, J. (2010). Gospodarka agroturystyczna – aspekty ekonomiczne i zarządcze. Przedsiębiorczość – Edukacja, 6, 422-430.

Fédération des Entreprises d’Outre Mer (FEDOM) (2012, 3 października). Pozyskano z: http://www.fedom.org .

Felzines, C. (2007). Le tourisme, perspective d’avenir de l’outre-mer français. Sprawozdanie zaprezentowane w Radzie Ekonomicznej i Społecznej (Conseil économique et social).

Géologie, relief et climat des enjeux humains et environnementaux forts. (2012, 3 października). pozyskano z: http://www.reunion.pref.gouv.fr .

Gourou, P. (1963). Un livre de géographie tropicale régionale sur la Guadeloupe de Guy Lasserre. Annales de Géographie, 72 (394), 731-733.

Jean, R. (2007). Le tourisme en Guadeloupe : impact du tourisme sur l’activité et l’emploi. Premiers Resultats, 9. Pozyskano z: http://www.insee.fr/fr/insee_regions/guadeloupe/themes/premiers_resultats/ pr_eft/PR_tourisme2005_ga.pdf .

Jean, R. (red.). (2010). Tableaux Économiques Régionaux de la Guyane 2009-2010. Pozyskano z: http:// www.insee.fr/fr/insee_regions/guyane/themes/ter/ter2010/ter2010_gy.pdf

Jędrusik, M. (2002). Wyspy tropikalne i subtropikalne. W: M. Bogucka (red.) Geografia spojrzenie na Ziemię i środowisko. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 125-154.

Jędrusik, M. (2005). Wyspy tropikalne. W poszukiwaniu dobrobytu, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Koliba, A. (1997). Antyle. W: J. Warszyńska (red.) Geografia turystyczna świata. Część II, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 321-340.

Kwatery prywatne i hotele, Słoneczna Martynika (2012, 10 października). Pozyskano z: http://www.slonecznamartynika. pl.

La Réunion „gay-friendly”, mais sans associations (2012, 10 października). Pozyskano z: http://www.zinfos974.com/La-Reunion-gay-friendly--mais-sans-associations_a14522.html.

L’Association Guadeloupéenne d’Écotourisme (2012, 10 października). Pozyskano z: http://www.ecotourisme- guadeloupe.org/prestataires-11-milieux-naturels-preserves.html.

Le tourisme dans l’outre-mer français (2007). Direction du Turisme, Département de la Stratégie, de la Prospective, de l’Evaluation et des Statistiques. Pozyskano z: http://www.dgcis.gouv.fr/files/ files/directions_services/etudes-et-statistiques/etudes/tourisme/tourisme-outre-mer.pdf.

Le tourisme dans l’outre-mer français (2008) Direction du Turisme, Département de la Stratégie, de la Prospective, de l’Evaluation et des Statistiques. Pozyskano z: http://www.dgcis.gouv.fr/files/files/ directions_services/etudes-et-statistiques/etudes/tourisme/tourisme-outre-mer-2008.pdf

Lenoir, D. (2007, 9 grudnia). Ecotourisme : la Guadeloupe récompensée. Newmedia. Pozyskano z: http://www.newmedia-fr.info.

Liste des monuments historiques de La Réunion (2012). Pozyskano z: http://www.reunion.pref.gouv.fr/ drac/livretMH974.pdf.

Łazarek, R. (1999). Ekonomika turystyki. Warszawa: Zakład Wydawniczy DrukTur.

MacCannell, D. (2007). Turysta. Nowa teoria klasy próżniaczej. Warszawa: Muza.

Madeleine, É. (2008). Des efforts sur « l’offre produit Guyane ». Antiane-Guyane, 70, 22-23. Pozyskano z: http://www.insee.fr/fr/insee_regions/guyane/themes/ ae_bilan/aes70gy/aes70gy_art12.pdf.

Magras, M. (2011). Rapport d’Information fait au nom de la commission de l’économie, du développement durable et del’aménagement du territoire sur « tourisme et environnement outre-mer ». Sénat Session Ordinaire de 2010-2011. Pozyskano z: http://www.senat.fr/rap/r10-547/r10-5471.pdf.

Magras, M.M. (2011). Guadeloupe et Martinique : d’un tourisme subi à un tourisme integer. Rapport d’information n° 547. Pozyskano z: http://www.senat.fr/rap/r10-547/r10-547.html

Monuments historiques de Guyane, (zestawienie zabytków architektonicznych Gujany Francuskiej) (2012, 23 październik). Pozyskano z: http://www.culture.gouv.fr/public/mistral/merimee_fr?ACTION= CHERCHER&FIELD_1=d%e9partement&VALUE_1=973&FIELD_2=domaines&VALUE _2=%27MONUMENTS%20HISTORIQUES%27.

Nęcka, D., Żbikowski, J. (2005). Tendencje organizacyjne i programowe w rekreacji ruchowej. W: Z. Kubińska, B. Bergier (red.) Rekreacja ruchowa w teorii i praktyce. Biała Podlaska: PWSZ, Biała Podlaska, 253-269.

Nosel, J. (2000). Quel écotourisme pour la Martinique. Antiane, 46, 21-24. Pozyskano z: http://www.insee.fr/fr/insee_regions/martinique/themes/antiane/ ae46/ae46_art06.pdf

Patin, V., Vincent, J-M. (1993). Patrimoine culturel et tourisme en France. W: Economics of conservation, Sri Lanka: ICOMOS, 116-118, Pozyskano z: http://www.international.icomos.org/publications/93sy_ eco13.pdf.

Philibert, P. (2012, 10 kwietnia). Sauver le tourisme aux Antilles, FEDOM. Pozyskano z: http://www.fedom.org.

Population legalés 2009 de la commune. Pozyskano z: http://www.insee.fr/fr/ ppp/bases-de-donnees/ recensement/populations-legales/commune.asp ?depcom=97106 (2012, 22 pażdziernika).

Population Saint-Denis. Pozyskano z: http://www.cartesfrance.fr/carte-france-departement/carte-departement- La-Reunion.html (2012, 2 pażdziernik).

Résultats d’activité des aéroports français 2011. Statistiques de trafic. (2012) Paris: Union des Aéroports Français. Pozyskano z: http://www.aeroport.fr/fichiers/ UAF_rapport_d_activite_2011_des_aeroports_ francais.pdf.

Rettinger, R. (2010). Turystyka jako czynnik aktywizacji gospodarki Chorwacji. Przedsiębiorczość – Edukacja, 6, 450-461.

Rettinger, R., Staszak, P. (2010). Europejskie połączenia lotnicze głównych regionów turystycznych Azji Południowo-Wschodniej. Przedsiębiorczość – Edukacja, 6, 462-470.

Rousseau, L. (red.). (2012). Mémento du tourisme. Édition 2011. Pozyskano z: http://www.dgcis.gouv.fr/ files/files/archive/www.tourisme.gouv.fr/stat_etudes/memento/2011/memento-2011.pdf

Skalska, T. (2011). Turystyka osób niepełnosprawnych. W: A. Dłużewska (red.) Nowe wyzwania edukacji turystycznej. Turystyka w obszarach odmiennych kulturowo i przyrodniczo cennych. Turystyka osób niepełnosprawnych. WaWydział Turystyki i Rekreacji, Szkoła Wyższa Przymierza Rodzin w Warszawierszawa: .

Taïlame, J. (2009). Les avancées du tourisme face aux préconisations des politiques régionales. L’Observatoire, 6. Pozyskano z: http://www.aduam.com/aduam/etudes/publications/observ/observatoire-n6.pdf

Travel and Tourism Economic. France. (2009). WTTC, London. Pozyskano z: http://torc.linkbc.ca/torc/ downs1/france%20wttc.pdf Villages creoles. Pozyskano z: http://www.reunion.fr/preparer-son-voyage/choisir-son-label/villages- -creoles.html (2012, 22 października).

Warszyńska, J., Jackowski A. (1970). Podstawy geografii turyzmu. Warszawa: PWN.

Winid, J. (1967). Wyspy afrykańskie Oceanu Indyjskiego. W: A. Zierhoffer (red.), Geografia Powszechna tom IV Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, Azja, Afryka. Warszawa: PWN, 658-662.

Zaręba, D. (2000). Ekoturystyka. Wyzwania i nadzieje. Warszawa: PWN.

Zdon-Korzeniowska, M. (2009). Jak kształtować regionalne produkty turystyczne? Teoria i praktyka, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Zdon-Korzeniowska, M., Rachwał, T. (2011). Turystyka w warunkach światowego kryzysu gospodarczego. Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego, 18, 116-128.

Pobrania

Opublikowane

2013-12-28

Jak cytować

Dorocki, S., & Brzegowy, P. (2013). Rozwój przemysłu turystycznego departamentów Francji zamorskiej w warunkach światowego kryzysu gospodarczego. Przedsiębiorczość - Edukacja, 9, 136–161. https://doi.org/10.24917/20833296.9.9

Inne teksty tego samego autora

1 2 3 > >>